Amaç:

Enteral beslenme sıklıkla gastrointestinal intolerans nedeniyle kısıtlanır. Enteral beslenme hızının gastrik rezidüel volüme (GRV) göre ayarlanmasının eşik değeri konusunda fikir birliği yoktur. Bu çalışmanın amacı enteral beslenme uygulanmakta olan yoğun bakım hastalarında, 150 mL ve 250 mL GRV eşiklerinin hedef kalori ve proteine ulaşma miktarını, morbidite ve mortaliteye etkilerinin saptanmasıdır.

Gereç ve Yöntem:

Çalışma klinik retrospektif olarak planlandı ve 2008-2017 tarihleri arasındaki dönemde kliniğimiz yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) takip ve tedavisi yapılan hastalar yatış anından itibaren 14 gün süreyle incelendi. GRV eşiğine göre 150 mL (grup 1) ve 250 mL (grup 2) olacak şekilde 2 gruba ayrılan hastaların kalori değerleri, protein değerleri, gastrik intolerans oluşumu, morbidite ve mortalite faktörleri incelendi.

Bulgular:

On dört gün sonunda verilebilen kalori-protein oranları grup 2’de anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,001) ve kümülatif kalori ve protein açığı anlamlı olarak grup 2’de daha azdı (p<0,001). Morbidite ve mortalite karşılaştırıldığında; aspirasyon pnömonisi, anemi, dissemine intravasküler koagülasyon, septik şok, reentübasyon, yoğun bakım mortalitesi, 28. gün mortalitesi ve mekanik ventilatör bağımsız gün sayısı açısından anlamlı fark gözlenmemiştir. Grup 2’de anlamlı olarak nozokomiyal enfeksiyon yüksek (p=0,002), ventilatör ilişkili pnömoni yüksek (p<0,001), mekanik ventilatörde kalış süresi (p<0,001) ve YBÜ’de yatış süresi (p<0,001) daha uzun olarak tespit edildi. Takip süresince gastrointestinal intolerans gelişimi açısından iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark gözlenmedi (p=0,896).

Sonuç:

Her iki grupta da hedef beslenme değerlerine ulaşılmıştır, daha düşük tolerans grubunda aşırı müdahalede bulunmanın herhangi bir patolojik yan etkisiyle karşılaşılmamıştır, benzer şekilde 250 mL için de avantajlı bir morbidite ya da mortalite sonucuna ulaşılamamıştır.

Anahtar Kelimeler: Kalori, enteral beslenme, gastrik rezidüel volüm, yoğun bakım, protein