Amaç:
Son derece bulaşıcı şiddetli akut solunum sendromu koronavirüs 2 yeni koronavirüsünün neden olduğu akut respiratuvar distres sendromu (ARDS) ile ilişkili koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19), pandemi döneminde önemli bir ölüm nedenidir. Burada COVID-19 ARDS hastalarında yüksek akımlı nazal oksijen (HFNO) tedavisine ekstübasyon başarısının retrospektif veri analizini sunmayı amaçlıyoruz.
Gereç ve Yöntem:
Yoğun bakım ünitesinde (YBÜ) HFNO tedavisine ekstübe edilen, laboratuvarca doğrulanmış 22 COVID-19 ARDS hastasının verileri analiz edildi. Solunumla ilgili değişkenler ve demografik özellikler başvuru sırasında toplandı. Entübasyon süresince mekanik ventilasyon hacimleri ve basınçları ile kan gazı ölçümleri kaydedildi. HFNO akış hızı, FiO2 ve oksijenasyon değişkenleri ekstübasyondan sonra 5 gün boyunca toplandı. Planlanan ekstübasyonu takip eden 5 gün içinde yeniden entübasyon oranı, YBÜ’de kalış süresi ve mortalite kaydedildi.
Bulgular:
Yirmi iki hastanın 16’sı erkekti (%72,7) ve yaş ortalaması 69,9±13,2 yıl olup, en yüksek komorbidite hipertansiyon (%59,1) idi. Semptom başlangıcı ile YBÜ’ye kabul arasındaki süre 6,5±7,9 gündü ve hemen hemen tüm hastalar aynı gün entübe edildi. Yirmi hasta HFNO’ya başarıyla ekstübe edildi ve 2 hasta yeniden entübe edildi. Ortalama yüksek akımlı nazal oksijen tedavisi süresi 4,8±3,6 gün ve yoğun bakımda kalış süresi 17,4±6 gündü. YBÜ mortalite oranı %13,6 (3/22) idi.
Sonuç:
Ekstübasyon uygulanan yüksek riskli ARDS COVID-19 hastalarında yeniden entübasyon ve ekstübasyon sonrası solunum yetersizliğini önlemek için HFNO tedavisi düşünülmelidir.
Anahtar Kelimeler: Akut solunum sıkıntısı sendromu, COVID-19, ekstübasyon, yüksek akımlı nazal kanül oksijen tedavisi, weaning